” ไม่อยากขัดใจ ไม่อยากให้ผิดหวัง ทำให้ทุกอย่าง อยากได้อะไรได้หมด ” ดีจริงๆหรือ
วันนี้ได้สอนลูกให้รู้จักความผิดหวังแล้วหรือยัง ว่าไม่ได้ ต้องรอ ต้องคอย มันคืออะไร….
.
ไม่ได้ถามใคร แต่ถามเพื่อทบทวนตัวเอง เลี้ยงลูกมาแค่เพียง 2ปีกว่าๆแต่เจออะไรมากมาย ว่าทำไมเลี้ยงแบบนี้ ทำไมอย่างนั้น เดี๋ยวโตก็รู้เรื่อง ลูกยังเล็กไปไม่รู้เรื่องหรอก…..
.
เด็กเล็ก1-2-3 ขวบเป็นเทวดา ได้ทุกอย่าง แค่ร้องไห้ ก็ได้แล้ว ทำอะไรไม่ผิด เพียงเพราะ “เด็กยังเล็ก ไม่รู้เรื่อง”
เรากลัวกว่านั้นคือ เมื่อเค้าโตขึ้นไม่มีใครบอกว่า ที่ตอนเด็กๆทำแล้วไม่เป็นไร พอเริ่มโตมาที่นั่นคือผิด แล้วลูกกลายเป็นคนผิดไป
อันที่จริง เด็กไม่ผิดเลย เพราะเค้าถูกเลี้ยงดูมาแบบตรงข้าม ไม่แปลกที่จะคัดค้านกฎระเบียบที่ควรจะซึมซับตั้งแต่แรกแต่ไม่ได้สอน
.
เดินสะดุดโต๊ะ ไปโทษโต๊ะ ไปตีพื้น …….อื้มมมมม……
ลูกไม่รู้ ไม่ทันระวัง ก็บอกให้เค้าระวังสังเกตเท่านั้นเอง ไม่ต้องทำให้ยาก
.
ความผิดหวัง คือเรื่องบทหนึ่งที่ปกติในชีวิตมนุษย์
สิ่งที่ดีที่สุดของพ่อแม่ คือที่จะให้ลูก ใครๆก็อยากให้ลูกมีสุขทั้งนั้น เห็นลูกยิ้มก็ชื่นใจทุกคนคาดไว้ แต่ “ความสุขจริงๆของเด็กไม่ได้เกิดจากการตามใจเค้าทุกอย่างแน่นอน”
.
ผู้ใหญ่อย่างเราๆทุกคนมีบทเรียนมาอย่างดีว่า กว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ #คนที่มีความสุขไม่ใช่คนที่ไม่เคยทุกข์
เราไม่ควรลืมวัคซีนทางจิตใจที่อย่างไร เมือลืมตาดูโลกก็ต้องเจอ ความผิดหวังอยู่ด้วยเป็นเพื่อน
.
“ลูกเราเป็นเด็ก เพิ่งเจอกับโลกใบนี้และสิ่งแวดล้อม จิตใจความรู้สึกตัวตน กำลังสร้างขึ้น เขาต้องพึ่งพาพ่อแม่ปู่ย่าตายายคนใกล้ชิด” โตมากับความรักความเข้าใจ พ่อแม่ผู้เลี้ยงดูเค้าจึงเป็นผู้มีอิทธิพลในด้านความคิดก่อร่างสร้างตัวตน
– มีสติในการเลี้ยงลูก รักลูกอย่าลืมบ้านเรามีกฎ ระเบียบ ทำหน้าที่ของตัวเอง
– ก่อนสอนเขาเราต้องเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างดีเหตุ-ผล
– ทุกความต้องการ ต้องมีการรอคอย รอ ของลูกไม่ใช่ปัญหาใหญ่ อยู่ที่เราจะสอนให้เค้ารู้จักอดทนและรอก่อนที่จะได้มา
– หากไม่มีข้อจำกัด คิดถึงแต่ตัวเอง ต่อจากนี้จะเป็นเรื่องลำบากที่มาสอนกันตอนโตอาจจะสายไป ตัวอย่างมีให้เห็นมากมาย
– เมื่อเริ่มกฎเราต้องปรับตัวเองก่อน มีความจริงจัง ไม่ตะคอกขึ้นเสียง เพราะอย่าลืมว่าเมื่อไหร่ที่เราเสียงดังตัวเราเองมักเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ การตะคอกเหมือนการใช้อำนาจอย่างนึง ซึ่งเด็กจะต่อต้าน เปลี่ยนโทนเสียงขรึมๆก็รู้สึกได้
.
.
ความผิดหวัง ไม่ได้น่ากลัวเสมอไปถ้าลูกได้เจอและรับมือกับความรู้สึกได้อย่างเข้าใจ โดยเราพ่อแม่คอยให้คำแนะนำสำคัญอยู่ที่วิธีคิด และท่าที ที่จะให้กำลังใจให้ลูกหรือทำให้ลูกเสียกำลังใจ หรือกดดันให้เกิดความเครียด
เขียนมายาวขนาดนี้ไม่ได้คิดไกลคะเกินคาดค่ะ คิดทีละช่วงชีวิตลูก……..
ตอนนี้ที่ทำได้ ก็ไม่ตามใจทุกอย่าง
รู้จักอดทน ล้มลุกเองบ้าง ช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตร กิน เล่น นอน อึ ของลูก
เหตุหลักตอนเล็กๆ :
1.หัดทานอาหารเอง 2.นั่งคาร์ซีท 3.อยาได้ของเล่น แค่สามเรื่องนี้ก็เล่าขยายความได้อีกยาว ว่ามันเกี่ยวกับความผิดหวังยังไง
พอแล้วๆแหละ เขียนบ้าบอคอหอยพอกยาว 3 หน้ากระดาษฟุ๊สแก็บ อีกแล้ว (วัยรุ่นยุค 90 ) น่ากลัวม่อกกกกกกก….

#ความรู้สึกบวกความจริงของแม่คนนึงที่อยากเลี้ยงลูกให้มีความสุขแต่ไม่ลืมความทุกข์ว่ามันมีจริง
#เพราะโลกนี้คนที่อยู่รอดคือคนที่รับมือกับความผิดหวังได้จริง
#ฉันไม่ได้ตามใจลูกแปลว่าฉันรักลูกเข้าใจเถอะนะ
#ปล่อยลูกร้องฉันไม่ได้ใจร้ายแต่บางเรื่องปลอบทุกอย่างมันสอนเค้าไม่ได้
.

-* ถึงจะสายชิวยังไงสิ่งที่ไม่ทำคือการลงโทษด้วยการตีลงไม้ลงมือ ไม่ใช่เพราะใครเขียนไว้ไม่ได้เชื่อเพราะวิจัย
แต่คิดอ้างอิงจากตัวอายและสามีเองนี่แหละที่เป็นเด็กไม่เคยถูกตีก็ดีได้ -* (ไม่ได้ดีมากดีกลางพอไปวัดไปวาปาจิงโกะ) 55555
#Rockyjourney

Facebook Comment
Menu