Guideline:  เลิกแพมเพิส

Guideline:
เลิกแพมเพิสอย่างเป็นทางการ ที่อายุ3ปีพอดี
ฤกษ์ดีที่โตเกียวกับคำที่ลูกพูดเองว่า “ร็อคโตแล้วไม่ใส่แล้วครับ”

เลิกกลางวันตอน 1ขวบปลาย~ 2ขวบ ใส่แต่กลางคืน
เลิก100% มาได้1เดือนแล้วแฮปปี้ เพิสยังเหลือแม่ซื้อเยอะเกิน

#โพสนี้ยาวตั้งใจเขียนมากจากใจ
#โพสนี้ไม่ใช่โพสอวดลูกแต่คือโพสที่อยากแชร์ให้แม่เข้าใจลูก
#ตั้งใจเขียนโพสนี้เพื่อแชร์Howtoของการเดินทางอย่างค่อยเป็นค่อยไปไม่บังคับหากอยากลองฝึก

จุดประสงค์
อยากเขียนเพื่อให้แม่ๆเข้าใจเด็กๆ
เลิกไหมเลิกเมื่อไหร่ เลิกช้า/เร็ว เด็กๆแตกต่างกันวัดกันไม่ได้ ไม่ควรเปรียบเทียบอยู่ที่ความพร้อมซึ่งเราต้องคอยดูลูกเราเอง อายุไม่ใช่ตัววัด
>ไม่อยากให้บังคับ ลูกพร้อมเองเราไม่ต้องเครียดอะไรเลย
>เลิกเพิสช้าเร็วไม่มีผลต่อพัฒนาการเลิกช้าไม่ผิดสะดวกแบบไหนทำแบบนั้น ถ้าเลิกแล้วเราลำบากต้องคอยเช็ดหลายสิ่งก็แสดงความเรายังไม่พร้อมรอก่อนได้
>ไม่บังคับให้ลูกกลั้นนานไม่ดี
>จะเลิกได้ลูกควรพาตัวเองทำธุระได้จริงๆ เดินไปเอง ถอด/ใส่กางเกง ด้วยตัวเองนั่นคือสมบูรณ์แบบ
>อายไม่วัดไม่เทียบกับใครไม่อวดนะไม่ต้องบอกว่าเลิกตั้งแต่8เดือน แต่ลูกยังช่วยตัวเองไม่ได้ อันนี้ไม่นับเพราะไม่เหมือนกัน
__________________________
#ข้อความด้านล่างต่อจากนี้คือประสบการณ์ของอายและร็อคกี้ที่ลองกันมาเรื่อยตั้งแต่เริ่มจนสำเร็จไม่ได้บอกว่าถูกต้องทุกอย่างสิ่งที่เกิดขึ้นคือสัญชาตญาณความเป็นแม่พอผลลัพธ์ออกมาดีอายจึงอยากแชร์ไว้เป็นไกด์ไลน์อ่านแล้วหากชอบไปปรับใช้เอานะคะ ทริคใครทริคมันไม่มีผิดไม่มีถูกอย่าเครียด
__________________________
Keywordsสำคัญของอายกับร็อคกี้ : การสื่อสารพูดจาของลูกคือคอนดิชั่นในการคุยกันที่สำคัญมากของเรา พูดได้=บอกได้ว่ารู้สึกอย่างไรแล้วจะง่ายเอง

เรื่องระหว่างทาง: บอกฉี่แต่บอกตอนฉี่ราดแล้ว เรารู้ว่าลูกพยายามและรู้สึกเปียกเค้าไม่ชอบจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ลูกรู้จักการปรับตัวทีละขั้น

ผลของปัจจุบัน:ไม่ใส่แพมเพิสแล้วทั้งกลางวันและกลางคืนเก็บเข้าตู้ บอกฉี่บอกอึได้ นั่งชักโครก และยืนฉี่ที่โถเด็กชาย แบบดึงกางเกงลงได้ด้วยตัวเอง ถ้าสถานที่เอื้ออำนวยเราจะลองให้เค้าทำเองอยู่บ่อยๆ

สิ่งที่อายมีแนวปฎิบัติกับลูกมาตลอดสองปีอย่างใจเย็น
1.ลูกพูดได้สื่อสารได้
2.ไม่บังคับ
3.ลูกทำดี ลูกพยายามชื่นชมลูกให้มากคำชมทำให้เค้ามีกำลังใจ
4.ให้เวลาไม่จำกัด เราสอนกันไปเรื่อยๆ อย่ากำหนดอย่ากดดัน อย่าพูดกับลูกว่าคนโน้นคนนี้ทำอย่างไรเพียงเราให้เวลาและสอนสม่ำเสมอ

4️⃣ขั้นตอนนิ่มๆดังนี้
🧻Step1 ใส่เพิสFull Day
1. เริ่มพาไปนั่งอึบนกระโถนชักโครก ทำกิจวัตร เช้า/เย็น ก่อนอาบน้ำ 2-3นาทีเค้าจะอึหรือไม่ฉี่หรือเปล่าไม่ต้องกังวล แต่ทำบ่อยทุกวันๆลูกจะเริ่มเข้าใจ พอเริ่มทำธุระแบบที่เราพาไปได้ ฉี่ออก อึออก บอกให้ฉี่ก็ช่วยทำเสียงประกอบนิดนึง แสดงว่าเริ่มเข้าใจแล้ว
2. คอยถามลูกปวดฉี่ไหม เริ่มพาไปฉี่ๆทุกชั่วโมง (กลางวัน) ถ้ารอบนี่ลูกไม่ฉี่ก็ลดรอบ ทุก15นาที พาไปฉี่อีกครั้ง ขั้นตอนนี้ยาวๆไป ถ้าเริ่มเข้าใจก็คอยดูเวลาไม่ต้องนับเป๊ะๆ ปฏิบัติการง่าย คอยถามลูก คอยพาไปแค่นั้น
🧻Step2 ถอดเพิสกลางวัน Half Dayอยู่บ้าน
1. ถอดเพิสในช่วงกลางวัน ใส่กางเกงในแทน ช่วงแรกเตรียมเปียกไว้เยอะหน่อยฉี่ราดบ่อย ลูกจะเริ่มบอก เดี๋ยวดีขึ้น
2. พาไปฉี่ทุกชั่วโมง ถามลูกเหมือนตอนยังไม่ถอด
3. กลางคืนนอนใส่เหมือนเดิมจนเช้า ก่อนนอนพาไปฉี่ก่อน
🧻Step3 ถอดเพิสกลางวัน Half Day เดินทางออกนอกบ้าน
1. เวลาผ่านไปเริ่มมั่นใจ 70% เลอะบ้างบอกบ้างเราไปต่อ วัดใจ เตรียมสำรองไปอย่าได้กลัว
2. อย่าลืมถามลูก อย่าลืมดูเวลาว่าฉี่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ พาแวะเข้าห้องน้ำให้ลูกชิน
3. กลางคืนเข้านอนใส่เหมือนเดิม ก่อนนอนพาไปฉี่ก่อน

🚌เบรคซีชั่น เพราะเริ่มไปโรงเรียน ….
เลยกลับมาใส่เพิสไปเพราะไหนจะปรับตัวกับโรงเรียนการร้องไห้ แต่ครูพี่เลี้ยงก็บอกว่าน้องไม่ค่อยฉี่ใส่เพิสแล้ว และไม่อึในเพิสเลยเค้าจะขอนั่งชักโครก
ปรับตัวกับโรงเรียนได้ ก็ไม่ได้ใส่เพิสไปโรงเรียน
คุณครูจะช่วยเรา โดยคุณครูของร็อคจะแจ้งชื่อมาเลยว่าน้องคนไหนที่ไม่ต้องใส่มาแล้วครูจะช่วยเลิก **ตรงนี้น่ารักมากนะคะส่วนตัวกับครูประจำชั้นน้อง** หนึ่งในนั้นคือร็อคกี้

ไม่ใส่ ระหว่างอยู่รร. คุณครูก็จะพาไปฉี่นั่นแหละค่ะดูแลเหมือนเราปฎิบัติกับเค้าอยู่บ้าน

🧻Step4 All Day กลางวัน+กลางคืน
เมื่อมาถึงวันที่ 100%กลางวันไม่ทำเลอะเทอะแล้ว
เราจะไปต่อ ไปต่อของอายคือรอลูกพูดนะคะ เพราะเพิสอายยังเหลืออีกเพียบ เลยไม่ได้เครียด ก็ใส่จนกว่าจะหมด
แต่พฤติกรรมก่อนลูกจะบอกไม่ต้องการใส่จะสอดคล้องคือที่ใส่ให้ก่อนนอน ตื่นเช้ามา เพิสไม่มีฉี่เลยแห้งสนิทแสดงว่าเค้าหลับแบบไม่ฉี่ (เป็นมา4เดือนก่อนหน้า)

“เค้าพูดกับอายเองว่าเค้าไม่ใส่แล้วได้ไหมเค้าโตแล้ว อายก็โอเคไม่ใส่แค่นั้นง่ายๆเลย “

ปฎิบัติหนักกว่าเดิมคือ ดื่มนมก่อนนอน แปรงฟันเสร็จ รอสักพัก พาไปทำธุระให้เรียบร้อย

– นอนปูผ้ารองฉี่เลยจ้า (กันเหนียว)
– กังวลแต่ไม่มีไรเกิดขึ้นไม่ฉี่ราดด้วยนอนหลับยาว
– เลิกใส่จริงๆละจบ ที่เหลือเก็บรอเป็นมรดกให้น้องต่อไป
ปัจจุบัน: ยืนทำธุระเองได้แล้วคอยชมเค้า จะให้ยืนฉี่ชักโครก หรือน้องกบที่สำหรับฉี่ของเด็กชายในความสูงที่ลูกไม่ต้องเขย่ง ยืนฉี่ก็ให้ไปพร้อมป๊าเค้า

ไปเที่ยวออกนอกบ้าน ก็ใส่แต่กางเกงชั้นใน และเราก็คอนถามเค้าปวดฉี่หรือยัง บางทีเค้าปวดก็บอกเราก่อนถามอีก แต่ก็คิดง่ายๆเข้าห้องน้ำพร้อมๆกันกับที่เราปวดก็สบายๆ

เห็นไหม๊ไม่ได้เร่งอะไรลูกเลย เราก็ไม่กดดัน ลูกก็ไม่เครียด เค้าพร้อมเค้าบอกเราเอง แม่อย่างเรามีหน้าที่คอยรับฟังเค้าเท่านั้นเองค่ะ แล้วปฎิบัติต่อยอดกันไป

“ ไม่มีเวลาบังคับ ให้ได้ไม่จำกัด ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
ใครจะเลิกตั้งแต่1ขวบก็เรื่องของเขาเราก็ค่อยๆไม่มีชนะมงไม่ได้ลงคนเลิกเพิสเร็ว”
🚽🚽🚽🚽🚽🚽🚽🚽🚽

สุดท้าย
ขอบคุณผ้าอ้อมสำเร็จรูปทุกยี่ห้อที่ผ่านมาให้แม่ใช้ Pampers เป็นยี่ห้อสุดท้ายที่ใช้ สะดวกสบายดีต่อใจแม่ยังไงก็ต้องใส่แรกๆใส่เพิสลูกทำไม่เก่ง ทุกวันนี้หลับตาใส่ก็ยังไหว5555

#เป็นแม่ไม่ต้องเครียดเรารู้จักลูกเรารู้ใจตัวเองพอแล้วแม่ที่เริ่ดที่สุดไม่มีจริงหรอก
#เป็นแม่ที่พัฒนาเรียนรู้ปรับตัวไปพร้อมลูกทุกวันดีกว่าเท่จะตาย
#เราเพิ่งเป็นแม่ไม่กี่ปีเองให้เวลาตัวเองหน่อยนะ
#Rockyjourney

เขียนโดยหม่าม้าอาย 25 เมษา 2562
กำลังจะเป็นแม่ลูกสองเฮียร็อค3ขวบ น้องสาวในท้อง4เดือน