อย่าปล่อยให้ชีวิตคู่หยุดหลังจากการมีลูกเล็ก

ชีวิตกับลูกเต็มที่ เพราะเวลาทุกจังหวะกับลูกโครตสำคัญที่เราจะได้เรียนรู้กันและกันสร้างตัวตน ใส่ให้สุด จนลูกหลับ

ชีวิตตัวเอง จะทำผม ทำหน้า ทำเล็บ ช้อปปิ้งอะไรก็ว่าไป คงไม่ได้ทำทุกวันนานๆทีก็ชื่นใจ

ชีวิตคู่ที่โอเค คือต้องไม่พยายามมาก นั่งอยู่ด้วยกันต้องไม่อึดอัด อยู่ช่วยกัน ทะเลาะแล้วยังให้เกียรติกันอยู่ แต่ถ้าเราเลิกเอาใจใส่หรือแค่มองข้ามอีกคน มันอาจจะแย่ก็ได้ ยังไงถ้าจะไปพร้อมกัน เราก็ช่วยกันทำทุกส่วนให้มันโอเค

> จะไปกินข้าวกันบ้างหลังจากส่งลูกเข้านอน

> หลังลูกหลับจะนั่งดูซีรี่ย์เพลิน ได้นั่งคุยกันเปิดใจแบบสมองโล่งๆบ้าง

แค่นี้สำหรับเรานะ พอแล้ว ถือว่าได้พักแล้ว

,,,

เคยดูหนัง เคยช้อปปิ้ง เคยพัก เคยทานข้าวนอกบ้าน

เคยทำอะไรบ้าง?…ถ้าย้อนเวลาไปตอนนั้น

เคยใช้ชีวิตปกติแบบไหนอย่าทิ้งไปเลย ….

“ หาเวลาทำมันบ้างคงไม่บ่อยเหมือนตอนไม่มีลูก แต่มันควรเกิดขึ้นอยู่เพื่อกระชับความสัมพันธ์”

.

อย่าลืมหันมองคนข้างๆว่าเค้าโอเคไหม

หลายอย่างหายไปจากชีวิต เพราะเราเทน้ำหนักความสำคัญให้ลูกมากๆจนลืมตัวเอง ลืมเขาไหม ??

เอนไปมาก หมายถึงทิ้งหลายอย่างที่เคยเป็น

จนลืมแม้แต่ตัวเอง จุดพัก จุดผ่อนคลายยังมีหรือเปล่า??

….

หรือไม่ทำเลย ไม่ไปเลย แล้วยังเรา / เค้า

#ยังดีรู้สึกดีอยู่จริงๆหรือเปล่า เคยถามเขาจริงๆไหม? #เรากำลังหลอกตัวเองไหม…??

.

ยอมรับนะ หลายครั้งก็เหนื่อย ตามจังหวะมนุษย์ไม่โกหกมโนว่าโอ้ยดีทุกวัน แต่มันเหนื่อยๆแบบสุขเพราะเขาเป็นลูก

เป็นความรู้สึกใหม่ ที่อะไรนะ เหนื่อนไม่นาน ลูกยิ้มก็หายแล้ว… เป็นแม่เลี้ยงลูกไม่ง่ายหรอก

หลายครั้งก็คิดเยอะ คิดมาก เนื่องมาจากความหวังเรื่องเล็กน้อยๆมีเป้าหมายของแม่ มีเรื่องใหม่ให้ทำหลายอย่าง

เพราะบางทีเราโฟกัสแต่ลูกในบทบาทแม่

ที่ต้องคอยดึงสติตัวเองไม่ให้หลุด

.

เราว่าเราควรมีความสุขให้ตัวเองด้วย

รักลูก ส่วนรักลูก แบ่งชีวิตส่วนของเราด้วย

ถ้าเราให้ลูกเป็นทุกๆความสุข

ปล่อยลูกบ้าง “ ถ้าตั้งความหวังกับลูกมากไป

ลูกก็รับบทหนักนะ ที่ต้องแบกความสุขแม่ไว้ “

สร้างความสุขที่ไม่ได้ผูกไว้กับลูก24ชม.

เราคิดว่าดีในระยะยาว ที่เราจะชินกับการเติบโตที่สมดุล

.

รู้สึกว่าถ้าวันนั้นเรายังสุด แบบสุดๆ ไม่ไป ไม่ละ ไม่ปล่อย ตั้งใจเต็มที่ไม่เหลือซักนาทีให้ตัวเอง ใครก็ช่วยดูไม่ได้ ต้องทำเอง100% แบกหนักๆ

กดดันตัวเอง คงจะมีชีวิตที่ “ตึง” กว่านี้แน่ๆ

ความรู้สึกของเราสองคน อาจไม่โอเคเท่าวันนี้

.

จนถึงวันนี้ ก็ต้องขอบคุณพ่อแม่ของเราสองคนด้วย

ที่ช่วยดูแลหลานและให้เราได้ออกไปพัก

คอยบอกให้เราไปเถอะ เดี๋ยวดูหลานให้ไม่กี่ชั่วโมง

เพราะชีวิตที่ยืนยาว30-40ปีของพ่อแม่เรา

ทุกวันนี้เรายังเห็นอากงอาม่า ไปเที่ยวกัน2คนอยู่เลย

เพราะเขาให้เวลากันสองคน

วัฒนธรรมนี้ก็เลยส่งต่อให้ลูกอย่างเราเมื่อมีครอบครัวได้แบ่งบ้าง เราว่ามันดีมาก

ให้ไปทำงาน ให้ไปกินข้าว ไปดูหนังเดือนละ 1-2ครั้งแบบดีมากจริงๆ

.

พยายามแบบดีที่สุดที่เราทำแบบนี้มันก็ดีมากแล้ว

เราสองคนไม่เคยทิ้งลูก เกือบทั้งหมดให้ลูก

แบ่งมาไม่มากให้ชีวิตเรา

เวลาที่เราอยู่กับลูกก็สร้างความทรงจำดีดี

เอาใจใส่เต็มที่

พ่อ แม่ “พักบ้าง” ไม่เห็นแปลกเลย

.

.

“ ยังไงลูกก็จะรักพ่อแม่ที่รักเค้า ด้วยความผูกพันและเวลาที่เราให้ลูกแบบคุณภาพและรับฟังลูกอย่างสม่ำเสมอ”

เราอยากเขียนในมุมดึงสติตัวเอง และบอกต่อแม่ๆทุกคนที่ตามอ่านเหมือนกัน มันก็มีลืมๆหลงๆไปบ้าง

นอกจากเราจะเต็มซุปเปอร์มัมในการเลี้ยงลูกแล้ว เราก็ควรเป็นผู้หญิงที่ได้รับความสุขและชีวิตดีดีจากการตัดสินใจแต่งงานสร้างครอบครัวเหมือนกันนะคะ “

อย่าทิ้งค่ะ ลูกเขาจะโตเรื่อยๆ จนไปมีชีวิตตัวเองเหมือนเรา

คนข้างๆเนี่ยอยู่ด้วยกันจนผมหงอกเลย..ยังอีกนาน

(ถ้าหงอกแล้วไม่นับปรับแพ้555)

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ คงมีไม่เยอะ แต่ขอบคุณจริงๆ