“ หู้ยดีอ่ะ ได้ออกจากงานไปเลี้ยงลูก ”

“ หู้ยดีอ่ะ ได้ออกจากงานไปเลี้ยงลูก ”
วันนั้นยังไม่รู้รสก็ยิ้มแป้น หน้าบานบอกทุกคนที่ทำงาน ออกละนะ… จะไปเลี้ยงลูก สวยเริ่ด ทุกคนอิจฉา5555 ตลกอะ
“ ดีจังเล๊ยไม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานแล้วเย้ อยู่บ้าน ดูแลสามี (หรูหรามากๆ) !!! “
แต่พอ ลาออกมาเลี้ยงลูก เองจริงๆ ทำจริงๆ
เราก็ไม่ได้สบายหรอกนะ …

เคยเป็นผู้หญิงทำงาน ได้แต่งตัวสวย ทาปากสวยๆ ใส่ส้นสูง อยู่ออฟฟิศ พบลูกค้า มีเพื่อนคุยตลอด
พักเที่ยงเดินไปหาของอร่อยกินตลาดใกล้ๆ มีเวลาพัก เลิกงานกินข้าว ใช้เงินเดือนตัวเอง ช้อปปิ้ง หาเรื่องเที่ยวทุกวันหยุดสนุกๆ

พอมีเลี้ยงลูก เราออก เราตัดสินใจเองแหละ
รู้อยู่แล้ว ใครไม่มีลูก ต้องคิดว่าเราสบาย คุณนายชิคๆ เก๋ๆ อยู่บ้าน!!!
หลายคนก็บอกว่า “เราโชคดีที่ไม่ต้องทำงานแล้ว”
รู้ป่ะ จริงๆ โชคดีของเราไม่ใช่ไม่ต้องทำงานอะ
โชคดีตรงนี้ ตรงที่ “มีโอกาสได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง”
แต่ไม่ใช่โชคดีเพราะ ไม่ได้ทำงาน 😂

งานแม่นี้ เหนื่อยกว่าเยอะ
ตอนคลอดแรกๆก็กังวล รวมไปถึงพอไม่ได้ทำงาน
ก็รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า เพราะเคยทำงานมาตลอดคิดมากเศร้า(ฮอร์โมนหลังคลอดใหม่ๆ)
ไม่ได้นอนเป็นเวลา ไม่ได้พักเป็นเวลา
เช้า เที่ยง เย็น ก็ยังไม่ได้กินข้าวตรงเวลา
ของร้อนๆ กินเย็น ทิ้งไว้จนเย็นกว่าจะได้กิน
แน่นอน…ไม่ได้แต่งหน้าสวยๆช่วงแรกกลัวลูกแพ้
หน้าออริจินอลไร้ครีมทาหน้า
อยากจะไปโน้นนี่ ก็ติดหลายอย่างห่วงลูก
เพื่อนก็ไม่ได้เจอถ้ามันไม่มาเยี่ยม
ส้นสูงที่เคยใส่ได้ ตอนนี้ลืมไปละ ไม่แตะก็ผ้าใบ
ร่างกายทุกอย่างเปลี่ยน หน้าอกเจ็บ บวม พอง ยันแฟบ แบน ผมร่วง ผมชี้ผมตั้ง เอวหุ่นสวยๆมันก็สวยน้อยลง
เสื้อสวยๆ กลายเป็นทุกตัวแหวกให้นมได้
กระเป๋างามๆกลายเป็นใบใหญ่เท่าบ้านใส่ของทั้งชีวิตไปก็เหมือนย้ายบ้าน
บนรถมีแต่ของลูกแน่นๆ
ชีวิตไม่เคยสัมผัสอึคนอื่น ก็จับ ดม พิสูจน์ ขยี้จนชินว่าลูกฉันโอเค ทำได้หมด

อีกหลายๆอย่าง ให้เขียนหมดคงอ่านไม่จบ

เหมือนบ่นเนอะ ก็บ่นแหละ…
เพราะมันไม่เหมือนเดิมจริงๆ แต่แบบความเป็นแม่ ได้เห็นทุกช่วงวัน ทุกช่วงพัฒนาการของลูก รู้สึกอิ่มใจมาก ลูกคว่ำ ลูกคลาน ลูกเดิน ลูกกินเอง ปลื้มใจสุดๆ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
( แคลงใจ ตอนยังไม่มีลูก แค่เด็กกินเองมันจะอะไร๊… พอมีลูกเอง อ้าปากร้องอ๋อเลย.. มันไม่ง่ายเลยนะโว้ยกว่าจะสอนได้!)

อดหลับอดนอน อดสบาย โอที วันหยุด รวมกันหมดอะไม่รู้จะหาจากไหน ร่างกายเปลี่ยน กังวล แต่แลกมากับได้เลี้ยงลูกเองมันก็เกินคุ้มนะ

ขอบคุณสามี ที่ยังมีโอกาสดีดีให้ได้ทำหน้าที่แม่
เอาจริงๆเลี้ยงลูกมา3ปีกว่าแล้ว
ไม่เคยลืมนึกถึงวันเก่าๆที่ทำงานเลย
แต่กับอาชีพแม่ ที่เลือกเดินทางนี้ มันก็พิสูจน์ตัวเราเอง ว่าเราก้าวข้ามผ่านอะไรมาหลายอย่างจริงๆ
ถึงตอนนี้ก็ขยับขยายได้ทำงานด้วยเลี้ยงลูกด้วยแล้ว

เคยคิดว่าทนมากแล้ว
เคยคิดว่าใจเย็นสุดแล้ว
เคยคิดว่ายอมแล้ว
เคยคิดว่าสงบแล้ว
เอาเถอะ ลองมีลูก ลองเลี้ยงลูกเอง
แล้วจะรู้ว่า มันยังมี
วิธี “ทดสอบขีดจำกัด และวิธีวัดความสามารถเราได้มากกว่าที่ทำงาน แน่นอน “

ประสบการณ์ หาที่ไหนไม่ได้
นอกจากมาทำ “อาชีพแม่”
เอ้านี่เลยขีดจำกัดมาแล้วแต่ยังทำได้หรอออ แสดงว่า ยังทนได้อี๊กกก!!

เรื่องงานโกรธ เซ็ง กับเรื่องที่ทำงานยังบ่นได้นะ
ยังเคืองได้ แต่กับลูก แค่โกรธ แค่ขึ้นเสียงเอง
ก็รู้สึกผิดเสียใจทีหลังแล้วจริงๆ

สบายต่างกัน แต่ให้เลือกย้อนไปวันนั้น
ก็ยังจะลาออกมาเป็นแม่ของลูกอยู่ดี

#Rockyjourney
ในภาพคือวัน lastday มาเลี้ยงส่งกันกับพี่ๆที่ทำงาน ยังคิดถึงทุกคนเสมอนะคะ