ก็พอ…

ทำไมต้องทำทุกวันหรอ ถ้ามีเวลาก็อยากให้ทำนะ เพราะเราจะค่อยๆรู้ว่าวันนี้ทำแบบไหน กินไหม กินแค่ไหน ชอบแนวไหน การเลี้ยงลูกคือศิลปะ ปรับได้ ไม่มีถูกผิดไปเสียทุกอย่าง ให้อยู่ในขอบเขตของความพอดี เหมาะสม ปลอดภัย

ทุกอย่างต้องใช้เวลา ตัวเราเองก็ต้องปรับ ต้องหัดทำ เราก็เพิ่งเคยเป็นแม่ เพิ่งเคยเข้าครัว ทำอาหารด้วยซ้ำไป ก็ไม่เป็นไร
ตัวลูกเองเค้าก็ต้องเรียนรู้ วิธีการกิน ลูกก็เพิ่งเริ่มเหมือนเรา ไม่เคยมาก่อนในชีวิตกินมาแต่นม
ให้เวลากันและกันนะ

ไม่กดดันตัวเอง ไม่กดดันลูก ถ้าเราทำอะไรด้วยความกดดันจนมากไปไม่มีความสุขเราจะทำมันไม่ได้ดี

สิ่งที่เรียนรู้จากลูกได้อย่างหนึ่งคือ
มันมีของที่เค้าจะกินจริงๆนะ แต่เราจับจุดได้ไหม
มันมีรสที่ลูกชอบ อร่อยๆของลูกเป็นแบบไหนอยู่ในขอบเขตการกินที่ลูกควรจะได้รับ เราก็พยายามทำ
มองหาจังหวะในตัวลูกให้เจอตอนไหนที่เค้าพร้อม

การทำอาหารเองให้ลูกมันอาจจะดูยุ่งยาก แต่จริงๆมองหาข้อดี มีมากกว่าความยุ่งยากนะ
อย่างไรก็ตาม พยายามให้ลูกได้กินอาหารที่มีประโยชน์ สด สะอาด ทำบ้าง90% ไม่มีเวลาซื้อบ้างก็หาที่เชื่อถือได้ ใช้ชีวิตแบบไม่ตึง ไม่หย่อนเกินไป

เอาเถอะนะ ทำไป กินบ้างสองสามคำก็ยังดี
เราเริ่มใหม่กันทุกๆวัน
อายก็เริ่มใหม่เหมือนกันแล้วแต่ว่าเรื่องไหน บทเรียนอาหารเมนูที่เท่าไหร่ น้องโตขึ้นเรื่อยๆเปลี่ยนไปทุกวัน ไม่ต้องห่วง #ทีมแม่สู้นะ

ถึงแม่ๆทุกคนที่เครียด ที่ร้องไห้เพราะลูกไม่กินทำอะไรก็ไม่กิน พลังนี้ส่งถึงอายนะว่าเครียดกัน กลัวไปสารพัด ยังไงอยากให้กำลังใจทุกคนนะคะ หาพลังให้ตัวเองก่อน มีพลังเพิ่มไม่เครียดเดี๋ยวจะดีเอง เรามีหน้าที่ทำให้เค้าก็ทำไปอย่ายอมแพ้

ปล.บ้านไหนกินง่ายข้ามไปคุณคือผู้โชคดีและแม่คือสุดยอดเชฟกะทะเด็ก😎

❤️ #Rockyjourney